ازدواج به شیوه سنتی دربر گیرنده برتریها و محدودیتهای مختلفی برای زن و مرد است. در مقابل، ازدواج مدرن بر تساوی حقوق زن و مرد تکیه دارد. تساوی یعنی هیچ کس از برتری خاصی برخوردار نیست و تمام مسئولیتها و حقوق به طور مساوی تقسیم می‌شوند.

مشکل دخترای ایرانی امروز اینه که تمام ویژگیهای مثبت هر دو سیستم رو یکجا می‌خواهند. اونها برتریهای خاص روش سنتی رو مثل بودن تمام خرج زندگی به عهده مرد، تهیه مسکن از طرف مرد، مهریه و غیره رو می‌خواهند اما بدون محدودیتهای روش سنتی مثل زن خونه بودن، بچه‌داری، حرف شنوی از شوهر و غیره.

از طرف دیگه دخترای ایرانی ویژگیهای مثبت روش مدرن رو مثل تساوی حقوق، حق تصمیم گیری مستقل برای کار و روش زندگی و غیره رو می‌خواهند اما بدون قبول 50 درصد مسئولیتهای زندگی که همین روش مدرن در کنار آن ویژگیهای مثبت برای آنها قرار داده مثل سهیم بودن در خرج زندگی، فراز و نشیبهای مالی و...

خوب دقت کردید! وقتی دخترها ویژگیهای مثبت هر دو سیستم رو با هم می‌خواهند، فقط نکات منفی هر دو سیستم برای شما می‌مونه. باید عرق از هفت چاکت بریزه تا از عهده تمام مخارج سنگین زندگی بر بیای و وقتی هم مثلا بگی دوست دارم  فلان لباسو بپوشی متهم به دستور دادن میشی که طبق سیستم مدرن مردوده. مهریه هم که پشتوانه دختر است (البته طبق روش سنتی). پشتوانه چیه ما که نفهمیدیم. پس پشتوانه مرد چیه وقتی باید بره زندان و یا همه زندگیشو که کونش پاره شده جمع کرده جرینگی بده به خانم که چه کاری در جهت پیشرفت زندگی کرده؟ هیچی!

دخترای ایرانی موقع ازدواج چنان این روش ترکیبی سوم و من درآوردی خودشونو تو پاچتون می‌کنند که انگشت به دهن می‌مونید. اما خیال کردند که تیزاند. به قول معروف اون ممه رو دیگه لولو برد.